Ode aan Roos

Lieve Roos, 

Bij dezen wil ik jou namens alle aanwezigen van het kledingruilfeest van afgelopen zondag, dat een GROOT SUCCES was (balen voor alle afwezigen), ontzettend bedanken. De afwezigen van afgelopen zondag (wederom, echt driedubbel balen) zullen nu wel denken: 'Huh?! Waarom dan?!' of: 'Wie is Roos?' Nou Roos, bij dezen ga ik iedereen vertellen waarom wij jou ontzettend willen bedanken. En ja dan neem ik de vrijheid om te spreken namens alle aanwezigen van de eerst versie van het kledingruilfeest. 

Ergens in juli had ik het ultiem leuke idee om samen met mijn zus een kledingruilfeest te organiseren. En dus nodigden wij veel vrouwen uit via Facebook om alles wat te klein, te groot, te miskoperig was uit hun kledingkast te vissen en te doneren in het niet al te bescheiden atelier van eerder genoemde zus. Waarna een ieder dan gratis kon 'shoppen' van andermans te grote, te kleine, te miskoperige kleding. En daar was jij! Na een eerste worsteling van jou en mij door jouw jassen, tassen, schoenen en sjaals stonden er 7 (!!!) grote tassen aan de Schiekade. En een paar dagen voor het evenement kwam jij met een volle achterbak aan waarna wij wederom 7 (!!!) vuilniszakken vol kleding naar boven sleepten!

Samen met alle andere kleding, want eerlijk is eerlijk, meer mensen hebben hun kledingkast uitgeruimd, alleen was dat niet zo'n grote kledingkast als die van jou gok ik, hebben mijn schwester und ik alles uitgestald in een ware mini shop aan de Schiekade. Je was er zondag zelf bij en hebt dus ervaren hoe goed het moet voelen als je zoveel kan doen voor alle andere vrouwen! Veel gehoorde uitspraken waren: 'Ik heb ook een Roos gescoord!' 'Weet iemand van wie dit is? Nee, o dan is het vast van Roos!' 'Roos wat een leuke schoenen!' 'Wow hier zit zelfs nog een prijskaartje aan! O dat is van Roos' 'Van wie is dit geweest? Van Roos! O wat leuk, waarom doe je dit weg?' (waarna jij inderdaad weer begon te twijfelen maar voor de goede vrede zal ik niet verklappen waar dat dan weer in resulteerde). Uiteindelijk is iedereen met minstens 1 ROOS vertrokken, zielsgelukkig uiteraard. 

De inner circle was aanwezig en zeer content met het feestje. Daarom komt er in het voorjaar zeker een tweede versie. En wie weet groeit het wel uit tot een tweejaarlijks evenement waar je op een gegeven moment alleen mag komen als je op de gastenlijst staat. Waar iedereen dan natuurlijk ook op wil staan. Een mens mag dromen.

Laat ik je dit beloven lieve vriendin. Jij staat vanaf nu ALTIJD bovenaan de gastenlijst! En misschien mag jij zelfs een kwartiertje eerder naar binnen om te snuffelen tussen de spullen, die van anderen en vooruit ook die van jezelf.

Liefs, Renee

PS voor alle andere lezers: ik heb zelf niets meegenomen, niet shoppen is niet shoppen, ook niet als het gratis is...

Over verjaardagsjurken, wortels en een ezel

Van jongs af aan ligt DE outfit voor mijn verjaardag al weken klaar. Ja, ik kocht (of eigenlijk mijn moeder, ik koos alleen) elk jaar een outfit waar ik elke dag even stiekem naar mocht kijken maar die ik echt pas aan deed met mijn verjaardag. De traditie van de verjaardagskleding bleef en elk jaar koop ik ook nu nog iets nieuws wat vervolgens in de kast hangt te wachten. Maar toen naderde mijn verjaardag opeens en was ik begonnen met deze maffe uitdaging. Zou het voor het eerst gebeuren dat ik op 16 september iets aan had dat ik al eerder had aangehad?! Radeloos stond ik midden in mijn kleding kamer.... Totdat mijn oog viel op dat snoezige (ja echt) jurkje waar dat lieve vestje zo leuk bij staat. Nog nooit aangehad, want gekocht in New York. 

En opeens voelde ik mij weer 6 jaar, of 8 jaar, of tja eigenlijk voel ik me zo elk jaar als ik 's ochtends wakker word op mijn verjaardag en kijk naar het jurkje dat ik speciaal voor die dag heb opgehangen. Ik voel me ZO JARIG! Een tikkeltje overdreven maar een beetje jeugdsentiment op zijn tijd doet een mens goed! En gelukkig is daar dan mijn moeder die alles weer even flink relativeert, zelfs zonder lijfelijk aanwezig te zijn. Ik zit aan mijn verjaardagsontbijt (yoghurt, lekker flitsend) en pak het eerste cadeau uit: een cadeaubon van Sissy Boy (zo ongeveer 60 % van mijn kleding komt daar vandaan, echt, met aandelen zou ik mijn aankopen terug kunnen verdienen denk ik) met een kaart met deze tekst:

" Lieve dochter, een vrouw van de uitdagingen. Nu weer een jaar geen kleding kopen. Dus krijg je van ons een wortel. Wees geen ezel!"

Juist ja. En daar zit je dan. In je mooie verjaardagsjurk.

 

Verleiding

Verleden week belde een vriendin die me halverwege het gesprek vroeg 'hoe het ging met mijn niet-shoppen-uitdaging?'. Tja...redelijk goed, aangezien ik op dag 10 zat (!!!).
En toen ik met diezelfde en een andere vriendin in New York was eind augustus, waar ik uiteraard even goed inkopen heb gedaan ter voorbereiding op deze bijna onmenselijke challenge, vroegen ze mij 'of ik er over nagedacht had hoe ik het ga doen als de verleiding TE GROOT wordt?'. Eeeeehhhh....half verlangend door de ZARA lopen? Alles passen en dan met een snik teruggeven aan de o zo vriendelijke meisjes bij de paskamers? Een ticket boeken naar New York NA 28 augustus 2014? Desperado mijn moeder bellen terwijl de tranen over mijn wangen lopen? Cocktails drinken? 

Na lang denken is dit mijn antwoord: ik bel deze twee vriendinnen met een snik in mijn stem die dan samen met mij door de ZARA mogen lopen, mij al 'NEE DOE HET NIET RENEE JE BENT STERKER DAN DIT!!!' schreeuwend, meesleuren uit de winkel om vervolgens cocktails te gaan drinken IN New York. Lijkt me leuk.

Le start!

Jij?! Dat lukt je nooit! Zo'n 90% van mijn omgeving reageert vol verbazing als ik ze vertel dat ik weer een nieuwe uitdaging ben aangegaan. 365 dagen zonder winkelen. Waarom?! Dat is reactie nummer twee. Simpel eigenlijk... IK HEB GENOEG! Ik sta dus ook regelmatig in mijn kledingkamer (ja echt, zo'n 4 bij 3 meter met loper en rekken aan beide kanten, net een winkeltje, ik hou ervan) me af te vragen wat ik nu weer aan zal trekken. Maar dan niet omdat ik 'niets heb om aan te trekken', nee ik weet gewoon echt niet wat ik aan moet omdat ik ZOVEEL leuke kleding heb dat ik er helemaal van in de war raak!

Naturellement wil ik het komende jaar wel origineel voor de dag komen. Dus koppel ik een uitdaging aan de uitdaging (ik? moeilijk voor mezelf? welnee!) en zorg ik dat ik komend jaar elke dag een andere outfit aan heb. Ik heb toch genoeg! Dus daar gaan we dan... And behold...mijn eerste week aan outfits!