Statistisch gezien gaat het tres bon!

Ik schrijf graag (en) veel maar dit keer geen betoverende zinsbouw en woordkunsten... Vandaag de voortgang van dit (soms ridiculeuze maar meestal jolige) project verwoord in cijfertjes!

Ik heb al 182 dagen geen kleding gekocht.

Dat zijn 26 weken.

Van alle outfits waren er 35 met rok, 45 keer hulde ik mij in een jurk, blijven 102 outfits met broek over.

Ik heb 2 spijkerblouses. Allebei droeg ik ze 16 keer (niet expres! Ja, ik heb ze natuurlijk wel expres gedragen maar niet expres even vaak).

Op Facebook heeft mijn blog in totaal 127 likes gekregen.

Inge deelt mijn blog 100%.

Het meest werd gelezen 'Quelle zelfbeheersing! (Of: een kwestie van rustig ademhalen deel 2)', namelijk 225 keer.

Van de 26 blogs kregen er 7 een +1 op Google (en ik heb nog steeds geen idee wat dat betekent, anybody?).

Van alle reacties zijn die van mon maman het hilarischt, geen statistieken voor nodig.

In totaal baal ik van 2 kledingstukken: het leren rokje van de H&M en het groene verenjasje van de Sissy Boy.

Voor de sympathisanten onder ons: maat 40 en maat L.

Ik heb sinds le start gemiddeld €175 per maand gespaard.

Sinds ik begonnen ben heb ik 2 kledingstukken weggegooid vanwege gaten.

Er zijn nog steeds 40 kledingstukken die ik 0 keer aan heb gehad. 

Toen ik me dit realiseerde stond ik zo'n 23 seconden even geschokt stil naar mezelf te kijken in de spiegel....ik heb ECHT heel veel kleding...

Het minst gelezen blog is 'Mentale steun maal twee'. Zit wel een cijfer in maar werd slechts 45 keer gelezen.

Ik heb 3 tijdschriften en 2 kranten benaderd om aandacht te geven aan mijn blog.

Ik heb 0 serieuze reacties gekregen. (Op mijn media-aandacht-vragen dan)

Mijn tres fijne én noodzakelijke geheugensteuntje bestaat uit twee vlakken op twee muren en beslaat 1,23 m2.

Op mijn blog is sinds 1 week ruimte voor 1 bedrijfsadvertentie.

Daar heb ik €0,24 mee verdiend tot nu toe (verdiensten per klik op de advertentie, dat duurt!)

Ik heb nog 183 dagen te gaan.

En al 7 plannen voor het grande moment op 28 augustus 2014.

Los van de cijfertjes (want statistieken zijn leuk maar zeggen lang niet alles):

Voel ik me nog steeds goed en geweldig gelukkig met mijn huidige garderobe!

Al mijn lezers, bekend en onbekend, bedankt voor het lezen, de complimentjes, de reacties, de likes, het delen en het aanmoedigen. Ik nodig jullie van harte uit om aanwezig te zijn bij minimaal 1 van de 7 plannen op 28 augustus 2014! (Toch nog een laatste cijfertje genoemd....)

 

Kleding pinnen zonder pasje

Ik heb een ontdekking gedaan. Om nou te zeggen dat het de ontdekking van de eeuw is gaat misschien wat ver. Misschien ook niet. Ik laat het aan de lezer om dat te beslissen.

Ken je Pinterest? Nee? Vooruit, zet mijn verhaal maar even in de min om nu directemento Pinterest op jouw apparatuur te zetten. Of wacht, doe maar niet want dan ben ik je uren kwijt en denk je straks versuft 'hoe kom ik hier eigenlijk?' en dan ben je mijn hele blog vergeten en dat is weer niet goed voor mijn leescijfers.

Pinterest is FANTASTISCH! Je opent een account en gaat plaatjes kijken. Zie je iets dat je op enerlei wijze raakt? Pinnen maar! Je pint het vast op één van je inspiratie borden en kijkt weer verder. Want als jij een plaatje pint, verschijnen daaronder weer allemaal plaatjes, gerelateerd aan jouw gepinde plaatje! Dus, als je een goede smaak hebt (en ik reken mezelf graag tot deze gelukkigen der aarde), krijg je prachtigheid na prachtigheid te zien! Inspiratie vliegt je om de oren.

Één petit nadeel. Ik heb ook een modebord gemaakt, genaamd fashionista in de dop. En dat zegt het eigenlijk. In de dop. Want ik kan er niet zo veel mee, met al die bellissimo mode. Naast inspiratie vliegt nu ook de hebberigheid me om de oren. Maar ik heb afleiding. Want Pinterest kent geen limiet! Dus pin ik mezelf een weg door de dag heen en vergeet ik en passant dat gewone mensen ook kleding pinnen maar dan met zo'n pasje door zo'n apparaat.

Dus laten we vooral met elkaar hele dagen pinnen, mét of zonder pasje, ik doe mee en laat me inspireren door andere pinners. To pin or not to pin, dat lijkt me vanaf nu (en zeker voor de komende eeuw én generatie) DE question!

 

Mentale steun maal twee

Recept voor als het leven even niet zo lekker loopt en je helaas door welke reden dan ook even niets koopt. (Wees niet bang, het blijft bij deze op zichzelf staande rijm uitspattang, haha uitspatting natuurlijk).

Steun waar je expliciet om vraagt:

1. Loop de Zara binnen met een goede vriendin.
2. Raak een paar kledingstukken aan, voel de stoffen en materia op je huid.
3. Bedenk jezelf dat de nieuwe collectie tot nu toe niet geweldig is (yessssss!).
4. Zorg ervoor dat de goede vriendin dit beaamt (belangrijk punt!).
5. Ga thee drinken en taartjes eten, heel veel.
6. Maak je niet te veel zorgen over het niet-leuk-zijn van de nieuwe collectie. Volgend jaar is het zeker weer fantastisch, de Zara maakt het niet-kopen gewoon gemakkelijker voor je, merci o zo aardig!

Steun uit onverwachte hoek:

1. Loop met één van de ondeugden uit je klas naar het wijkgebouw om je andere ondeugden op te halen.
2. Kom een moeder tegen van school (met een tas van de Zara in haar handen).
3. Vraag haar of ze lekker heeft gewinkeld waarop je als antwoord krijgt dat ze inderdaad net uit de stad komt en reageer dan dat je bijna jaloers zou worden!
4. Loop verder met je ondeugd.
5. Wees blij verrast als hij zegt: 'Juf, beter gaan alle mensen vuilniszakken aantrekken!'.
6. Zeg: 'Huh?! Waarom dan?!'
7. Wordt een vrolijker mens als blijkt dat de schatten van je klas ECHT met je meeleven en meedenken door de volgende opmerking....

DAN HOEFT U NIET MEER ZO JALOERS TE ZIJN....

Ze zijn te leen, de ondeugden en schatten van mijn groep 4, ter inspiratie en aanmoeding van al uw uitdagingen!

O en een derde vorm van steun. Ga gewoon een kwartiertje later naar je werk. Dat kwartiertje extra slaap zet echt geen substantiële zoden aan de dijk. Maar als dan blijkt dat het een kwartier later opeens wel al weer licht is buiten terwijl je naar je fiets werkt, dan scheelt dat meer dan een kwartier aan energie!

Grootheidswaanzin

Het kwam onverwacht, zo gaat dat met die dingen. Verrassend ook! Ik stond in de kleedkamer van het zwembad. Mijn hardloopvriendinnetje (en dus automatisch ook mijn hersteltrainingzwemvriendinnetje) complimenteerde mij met mijn look van die dag. 'Jammer dat je het maar één keer aan mag!' Dit trok de aandacht van een andere zwem-ster, waardoor ik (op uitnodiging weliswaar)ik vertelde over de uitdaging plus het bestaan van dit blog. Hoe het blog heette? Of ze een kaartje wilde? Ja hoor, leuk! (Ja haha en gna gna: ik heb visitekaartjes gemaakt!). Ik citeer de onbekende in het zwembad wiens naam ik niet eens onthouden heb omdat ik zo flabbergasted was van wat ik nu dus ga citeren: 'Ik werk bij het NRC, weet niet of ik er iets mee kan en ga doen, maar je weet maar nooit!'

Driedubbel wowerdiewow! Zeventien kamelen en een rolletje drop! De mooiste glitterjurk van het continent met een toefje slagroom! Dat was op z'n zachtst gezegd LEUK!

Goed. Drie weken later zit ik in een Rotterdamse bar. Complimenteer de bar lady met haar jumpsuit. Leg uit dat ik nog nooit zo met kleding bezig geweest als nu en waarom. Raak aan de praat over de uitdaging. Zegt ze:

'O wacht daar heb ik een blog over gelezen!'

Dit gebeurt er in mijn hoofd: HUH?! Zal toch niet?! Wooooooo bizar! Zou echt te gek gaaf én geweldig zijn! Kan toch haast geen toeval zijn?!

Ondertussen in de hartstreek: Klop klop klop klop klop maar dan wel nét ietsje heleboel veel sneller dan twee seconden terug...

Maar dan gaat ze verder. Ook al zou het mooier zijn geweest als ze daar gewoon gestopt was met praten. Of als ik haar op pauze had kunnen zetten. Ja! Een simpel 'o wacht daar heb ik een blog over gelezen!' was echt een mooi einde van ons gesprek geweest. Dan was ik op een roze wolk naar huis gezweefd met een glimlach van hier tot aan ..... New York maar weer? Maar nee. Reality is een kreng. Want ze stopt niet met praten maar gaat vrolijk verder. 'Ja van een vrouw die dat ook deed. O. Nee. Nee dit was van een vrouw die elke dag dezelfde jurk draagt maar dan wel in een andere combi.'

Dussssssssss. Not quite there yet, vrees ik. Maar heel even voelde ik het wel. Die roze wolk. En de mogelijkheden. De ONEINDIGE mogelijkheden! Ik heb tenslotte nog 204 (!!!) dagen te gaan.....