Pay it forward!

'Renée ik heb nog NOOIT zoveel geld aan mezelf uitgegeven! Ik ben er gewoon misselijk van! Maar ik heb zulke mooie spullen gekocht!' Zo sprak de gelukkige na een bezoekje aan de winkel waar de styliste werkt, nadat de styliste eerst bij haar thuis haar kleding kast binnenstebuiten had gekeerd. En dit keer heb ik het niet over mon tante. Tres gelukkig was deze dame. Het wordt een soort van pay it forward, zij kreeg de wardrobe styling cadeau van mijn tante en gaf het zelf ook weer cadeau aan iemand anders. (Die het overigens net zo leuk vond maar maar twee broeken nodig bleek te hebben). De ultieme bevlogenheid en het talent om je te laten verleiden tot het aanschaffen van mucho mooie kleding die je DAT gevoel geven, dát blijkt toch echt een familie dingetje....

Geweldig om zoveel nieuws te kopen om je garderobe aan te vullen en te pimpen maar die misselijkheid? Daar is zij vast niet de enige in. En dat moet nu maar eens afgelopen zijn. Daarom.....

Tip van de kenner! Als ik kleding koop o nee kocht, verleden tijd aangezien ik al meer dan negen (!!!) maanden niets koop, berekende ik niet alleen hoeveel geld er van mijn rekening werd weg gesluisd. Als je alleen maar denkt aan die euro's die je mist zodra je de winkel uitloopt, vergaat je het lachen wel. En dat is zonde, want als het goed is heb je juist een stralend gevoel van je nieuwe aankoop. Plus, van depressieve mensen wordt niemand gelukkiger. Wel van mooie nieuwe garderobe stukken en financiële meevallers. Ook al zijn ze (een beetje) fictief.

En dus raad ik een ieder ander ook aan om ook iets anders te berekenen. Namelijk, de kosten per draagbeurt!

Hoe werkt dat dan? Simpel. Je hebt een broek van €100 aan. In de paskamer twijfel je want dat is veel geld. Maar als je je vervolgens bedenkt dat je die broek minstens drie jaar gaat dragen en dus minstens 100 keer aan gaat doen, kost je broek nog maar € 1,00 per keer! Stel je voor dat je die broek 200 keer aantrekt, dat komt neer op zo'n € 0,50 per keer! Geen geld toch? Een shirt van €65 lijkt flink geprijsd, maar 3o keer dragen komt neer op twee eurootjes per draagbeurt. Zoals men zegt, daar kun je niet voor tobben, toch? Nee, dat dacht ik ook. En dat die prachtige jurk dan €100 per draagbeurt gaat kosten....ach dat compenseert dan weer en brengt de boel in evenwicht. 

Graag gedaan. 

Onoverwinnelijk

Een collega van mij vertelde laatst gedroomd te hebben naar aanleiding van het achter elkaar lezen van al mijn blogs. Heerlijk, lijkt mij! Mais non, ze had een nachtmerrie gehad! Door mijn hoofd schoten horror beelden van afgebrande jurken, zonder geld in de Zara lopen waar jij alleen de uitverkoop mag zien, een maand lang dezelfde jurk aan moeten doen, nooit meer op hakken kunnen lopen en ga zo maar door. Of liever niet eigenlijk, slapeloze nachten heb ik al genoeg! Haar nachtmerrie was toch nét even anders...ze moest namelijk de hele dag op hakken lopen! 

Iedereen z'n ding zeg ik maar. Ik hou van hakken. Onder andere vanwege DAT gevoel. En het werkt echt, zo bleek ook maar weer afgelopen zaterdag. In een nog voller Las Palmas presenteerde ik de grote manifestatie van Leraren met Lef. Als TROTSE voorzitter straalde ik bijna het podium af! Wat een enthousiasme, wat een spirit van leraren en leidinggevenden uit het PO, VO én MBO! Onderwijs verbindt, dat werd mij weer duidelijk. O en wat vind ik het geweldig om zo'n bijeenkomst te mogen presenteren. Want die verbinding voel ik ook, zeker op het enthousiasme stukje.

Hoe bereid ik me dan voor? Ik neem goed door wie er allemaal wat komen brengen, welke initiatieven er zijn, hoe ik de staatssecretaris ga ontvangen en rondleiden, wat ik moet zeggen maar ook....wat ik aan moet doen! En daar hoorden natuurlijk ook hakken bij! Onoverwinnelijk is toch wel een goede omschrijving van het gevoel dat ik had toen ik mijn naam hoorde, mij op hakken richting podium gaf, het applaus in ontvangst nam en al stralend de dag mocht openen. Voor mij geen nachtmerrie, een dag op hakken. Ook al had ik ze aan het einde niet meer aan mijn voeten, maar bungelden ze toen quasi nonchalant (nog steeds stylish verantwoord) aan mijn handen......

DAT gevoel

Dat gevoel... Dat je een paar schoenen ziet en je weet het dan heel zeker. In één klap is het meer dan duidelijk. Zonder die schoenen kan je NIET leven. Of wellicht wel, maar dan wordt het leven toch wel ondraaglijk. En als je die schoenen wel koopt voel je gewoon met alle vezels in je lijf dat ze zorgen voor levensveranderingen. Simpel. Je kan NIET zonder. Sterker nog, je wil niet zonder. 

Het beperkt zich niet tot schoenen. Ik heb het sterk met jurken. Volledige overtuiging dat DIE jurk mijn leven op zijn kop gaat zetten. Dan lukt alles wel wat nog toe strand in double niets. Want als ik die jurk eenmaal heb dan ziet iedereen automatisch dat ik geweldig/spontaan/

onoverwinnelijk/humoristisch/aantrekkelijk/fantastisch ben. Of vul maar in! Maar één ding is duidelijk. Zonder die jurk komt er van dat multo bello gevoel bar weinig terecht. En dat kan niet gebeuren. Dus koop je die jurk. Of die schoenen. Maar liever nog die jurk én die mooie hakken.

Ik kwam dus weer zo'n jurk tegen...bij de Sissy Boy.... Ik hield de jurk voor me en keek in de spiegel. Toen gebeurde het. Ik zag mezelf glorieus door het leven gaan. In mijn hoofd al gecombineerd met mijn mooie bruine laarzen zag ik mezelf in deze jurk quasi stoer over straat gaan en uitstralen dat IK de wereld aan kan, no doubt!

Om er vervolgens achter te komen dat het niet door die jurk of hakken komt dat anderen zien dat je onoverwinnelijk bent. Of spontaan. Of humoristisch. Of geweldig. Die jurk en hakken fungeren hoogstens als de strik. Je weet wel, zoals een cadeautje nét wat opgefleurd wordt door een strikje. Want het echte cadeautje, dat ben je zelf! Dat mag je soms best even horen. Of tegen jezelf zeggen...of met lippenstift in de spiegel schrijven.

Bij voorkeur de spiegel in de gang.... Waar je nog even een steelse blik in werpt vlak voordat je naar buiten stapt op je nieuwe hakken in je nieuwe jurk. Want laten we eerlijk zijn. Dat strikje om dat cadeautje maakt het soms wel nét even af!

Ik heb de jurk nog niet gepast, maar voor de barmhartige Samaritaan onder ons gok ik op maat L bij de Sissy Boy. Dank u!

Styliste aan huis, yessss!

Een lichtelijk teleurgesteld 'Ja maar nu hoef ik dus niets meer te kopen!' klonk zo rond half elf op die bewuste maandagavond. We waren al vanaf half 8 bezig met outfits samenstellen, bedenken wat ze bij bepaalde outfits miste en waar ze dat in welke maat van welk merk aan kon schaffen. Maar met haar eigen garderobe bleek ze (mijn tante dus) onverwacht (verrassing!) ZO veel meer te kunnen dan ze eigenlijk dacht, dat ze zich leek te beseffen dat ze ook met de huidige kledingstukken nog wel een tijdje uit de voeten kon. Gelukkig bedacht mijn tante zich en ontving zij zeer tevreden het "boodschappenlijstje" dat voor haar gedurende de avond was samengesteld. Want vrouwen hebben altijd iets nodig. Dat is zo'n out of the question situatie waar niemand wat op aan kan merken.

Danielle Brand heeft haar missie gevonden, haar talent. Vind ik. Vind ik echt. Dat is dus niet mijn tante, maar de styliste die mijn tante op maandagavond gelukkig maakte. Zo werkt het (denk ik, want ik heb het fenomeen maar eenmaal meegemaakt). Je gooit je hele garderobe op je bed, je geeft aan waar je dilemma's zitten en je vraagt advies. Vervolgens bedenkt ze combinaties met je bestaande garderobe. Terwijl ze mixt en matcht gaat ze volgens mij in haar hoofd de bestaande collecties van grote en minder grote merken langs. Zo stelt ze een lijst samen van items die naar haar modieuze (wel bescheiden, misschien wel té bescheiden) inzicht je garderobe compleet maken. Zonder je het gevoel te geven dat je een totale mode nitwit bent want ze is super vriendelijk. 

Theoretisch klinkt dit leuk maar voor mij ook best onbereikbaar. Want voor de elite. Mais non! Ik wil dit ook! En het kan dus wel! Ook met mijn budget! Yesserdeyess! Geluk met een gouden randje dient zich aan! Maar dan voor mij niet voor combinaties, dat lukt best aardig. Nee, ik zou het bijvoorbeeld geweldig vinden om met haar mijn garderobe door te gaan en te bedenken wat ik het beste aan kan schaffen om hip & happening de winter in te gaan. Lijkt me heerlijk! 

Dat kan toch alleen maar geweldig zijn? Je twee uur opsluiten in een kamer met kleding!!! Hoeveel uitroeptekens kan je daar achter plaatsen! Wowerdiewow! 

En voor het eerst sinds lange lange tijd voelde ik het die maandagavond kriebelen. De shopatomen in mijn lijf lieten duidelijk van zich horen. En het bleken er toch wel een hoop te zijn... Heb ik ECHT weer zin om de winkels in te gaan. Nieuwe items te kopen. Een nieuw beeld van mezelf neerzetten.

Note to self: voortaan winkel ik op stand en koop ik stylish verantwoord bij mooie merken in combi met mijn geliefde Zara. Want van die winkel neem ik geen afscheid. Oké, kleine correctie, vanaf 28 augustus dan. En voor m'n verjaardag geef ik mezelf een avondje wardrobe styling cadeau. Heb er nu al zin in!

 

 

Nieuwsgierig geworden? Ook toe aan iemand die je gelukkig maakt door gewoon samen naar je kleding te kijken? Check www.daniellebrand.com voor meer informatie. 



Mag het een onsje meer zijn?

Vakantie, heerlijk! Wat was ik daar aan toe! En wat kan ik er maar moeilijk aan wennen! 's Ochtends wakker om 7 uur terwijl ik al weken verlang naar uitslapen... Iets met loslaten? En dan vooral HOE DAN?! Dus ik doe m'n best en denk vooral niet aan school maar geniet van thee met vriendinnen, filmpjes in de bios, manicure midden op de dag (wat een luxe!), styling advies bij m'n tante thuis en rustig nadenken over de outfit van morgen. Maar vandaag toch een beetje school op het programma. 

Vrijdag toen de school uit was en iedereen joelend op het schoolplein stond van vreugde (vooral de leraren haha, o nee wacht die zaten al met de benen omhoog en een wijntje op tafel), kwam ik erachter dat één van mijn kanjers al in de vakantie zou verhuizen en dus niet erna! Daarom dronk ik vandaag nog een kopje thee bij hem thuis, met een kadootje erbij. Want hij verhuist niet naar een andere wijk, maar terug naar Turkije. Een gezellige middag en fijn om even de tijd te hebben genomen voor een momentje afscheid. Ik fiets terug uit het Oude Noorden en baal. Want na de vakantie heb ik minder kindjes in m'n klas. En minder, dat staat dus niet echt in mijn woordenboek. Zonder me nu per sé in de politieke discussie te willen mengen.... Zijspoor: mijn moeder schijnt mij vroeger rupsje nooit genoeg te hebben genoemd, dat zegt wel wat...

Minder gezeur, minder blessures, minder leugens, minder zinloos verdriet, minder woede, minder wachten, minder telefoonkosten, minder onzin...minder vooroordelen en minder lelijke gedachtes. Dat lijkt me dan wel weer fijn. 

Maar laten ik liever eens kijken waar ik MEER van wil..... Bij dezen start ik mijn MEER-lijstje. En met alle liefde verkondig ik dit lijstje ergens in een gezellig cafeetje onder het genot van een cocktail in het bijzijn van lieve leuke mensen die ook vooral meer willen. Ze mogen zelfs met me meeroepen. Worden we vrolijk van. 

1. Meer liefde

2. Meer tijd voor alle mooie dingen die ik nog wil zien, doen & bewonderen

3. Meer cocktails

4. Meer juffen en meesters die GRAAG werken

5. Meer echt mooie kleding

6. Meer zon, veel meer zo'n, heel veel meer zon! 

7. Meer lachen, met elkaar maar soms ook alleen

8. Meer dansen

9. Meer lippenstift, you know why!

10. Meer begrip, voor de kleine en soms de grote dingen...

En voor een ieder die dit maar een oppervlakkige vertaling vindt van een serieus onderwerp, check het eerste en laatste puntje minder en punt 1, 7 en 10 van meer.