Kwestie van perspectief

"Het eerste wat je bij een dieet kwijtraakt, is je goeie humeur." Zo luidt de tekst opeen geweldige vintage kaart die ik helaas nog nooit naar iemand heb durven sturen. Onder deze tekst zien we een groep iets vollere vrouwen met een gezicht als een oorwurm. 

Één en al waarheid natuurlijk. Gezonder willen zijn is één. Nooit meer taartjes eten en cocktails drinken is een totaal ander verhaal. We weten ook allemaal dat een zeer strikt dieet de oplossing niet is. Een gezonde leefstijl wel. In balans leven helpt ook. Maar, laten we gewoon eerlijk blijven, dat is zoooooo moeilijk! Want als ik dan niet volledig volop helemaal totaal gezond ga, dan mag ik dus af en toe wat lekkers? Een chocolaatje, een taartje, een bakje chips, een cocktail, you know the good stuff. En dat worden er al snel twee. 

Daarom werken uitdagingen voor mij zo goed. Misschien is het een stukje bewijsdrang of controlefreak-achtig-iets. Geen idee. Maar het werkt wel. 365 dagen zonder shoppen? U mag het bewijs opzoeken in voorgaande geschreven teksten op deze pagina, het is gelukt! Was het moeilijk? Soms, maar eigenlijk niet echt. Is het een werkzame methode voor altijd? Voor sommigen wellicht maar niet voor mij. 

Eigenlijk ga ik komend jaar diëten. Een dieet-aankoop-schema volgen zogezegd. 12 stuks per jaar, niet meer niet minder. "Het eerste wat je bij een (kleding) dieet kwijtraakt, is je goeie humeur". Hahahaha, gelukkig niet! Want ik heb een hele lieve moeder, die mij in mijn derde week kledingdieet verraste met een werkelijk waar prachtige kimono! Pure zijde, helder oranje, meerdere tinten groene bladeren en afbeeldingen van hoofden zoals uit de Griekse oudheid. Wow! En hij zit zo lekker!

Maar toen kwam de vraag. Telt dit ook als 1 van de 12? Een instagram poll leverde een kleine meerderheid op van niet meetellen, yesss dankjewel mijn lieve volgers. Bleef toch knagen. Mijn moeder was ervan overtuigd dat deze niet mee telt. Overigens vond zij 48 stuks in een jaar aanschaffen niet eens zo veel. Dieet niet nodig was haar conclusie, niets aan de hand. Vriendlief kijkt er anders tegenaan. Ik toonde hem de prachtige uitbreiding van mijn garderobe. Hij reageerde als volgt: "Heel mooi lieverd, echt een tof cadeau! Nog 11 stuks te gaan schat, succes!" 

Tja. Kwestie van perspectief. En de liefste krijgt gelijk. As you recall van vorige week is één van de redenen van het niet winkelen dat ik genoeg heb. En dat verandert niet als ik heel veel kleding cadeau krijg en zelf ook nog 12 stuks. Dus. Nummer 1 van de garderobe uitbreiding van deze uitdaging is een feit! Gelukkig wel een plaatje. Werkelijk waar ik had me geen betere start kunnen wensen. Mijn humeur is nog intact. 

Kleur bekennen

Zes jaar geleden begon ik aan een grote uitdaging. Ik was voornemens een jaar geen kleding te kopen want, zo bedacht ik mij, ik had gewoon echt genoeg. Meer dan genoeg. Om dat te bewijzen droeg ik elke dag een andere combinatie en schreef ik elke week een stukje over mijn ervaring tijdens het niet shoppen. Zoals de trouwe lezer zich waarschijnlijk kan herinneren is het gelukt! Glansrijk passeerde ik de eindstreep en ook in de laatste weken kreeg ik nog complimentjes over mijn outfits. Fijn. 

Nu, zes jaar verder, kan ik soms niet kiezen wat ik aan moet doen. Niet omdat ik te weinig heb hangen in mijn kast (waarover later meer). Nee, ik kan niet kiezen wat ik aan moet doen omdat ik zo'n ontzettend grote en gevarieerde garderobe heb. En, dit is geen grapje, er bekruipen mij dan gevoelens van medelijden met bepaalde jurken omdat ik ze 'zo weinig draag' en dus 'zo weinig aandacht geef'. Geen podium om te shinen zogezegd. Luxeproblemen. 

Nu, zes jaar verder, realiseer ik me dat ik echt ontzettend graag naar Voorwinden (waarover later meer) en Essentiel (waarover ook later meer) ga. Niet alleen om rond te kijken en te passen, maar ook om zeer content te vertrekken met items die mijn ogen vol verwondering in de spiegel hebben doen kijken, naar de kleding dus. Ik verstop geen tasjes maar ik hang de nieuwste aanwinsten wel erg snel op tussen de andere, niet zo nieuwe maar toch ook wel nieuwe, schatten. Wederom, luxeproblemen. 

Laatst deelde ik de twijfel over mijn eigen koopgedrag en luxeproblemen op Instagram. Waarop iemand me de volgende vraag stelde over het effect van de uitdaging van toen; 'Ben heel benieuwd of je daardoor ook minder bent gaan kopen, of anders ernaar kijkt?'. Tja... Naar eerlijkheid antwoordde ik dat ik vooral erg blij was weer te shoppen maar mij inderdaad nu niet echt lijk te kunnen limiteren. En nee, geen shopaholic taferelen, ik kom niet in de financiële beknelling.  

Hoe erg is het dan? Oke, hier volgt de bekentenis. Naar aanleiding van alle zelfreflectie ben ik gaan tellen. Dat kan. Ik houd namelijk sinds anderhalf jaar bij wat ik wanneer koop en hoe vaak ik dat draag (ook hierover later meer). Bent u er klaar voor? Ga even zitten, neem er een glas water of champagne bij en hou je vast. Sinds augustus 2018 heb ik mijn garderobe verrijkt met: 

18 tops

10 broeken

3 rokken

11 jurken

6 jassen

12 paar schoenen

Oeps. Dat zijn in totaal 48 kledingstukken. Dat zijn dus 4 kledingstukken en 1 paar schoenen per maand gemiddeld. Alarm alarm alarm! Dit is natuurlijk volkomen belachelijk! 

Daarom dames en heren, heb ik dit blog nieuw leven ingeroepen. En voordat mijn shopvriendinnen zich rot schrikken, vrees niet! Dat bekent niet dat ik niets meer koop! Ik word veel te gelukkig van etalages kijken, nieuwe collecties bewonderen, passen en iets nieuws mee naar huis nemen. Wat ik wel ga doen? Consuminderen. 

12 stuks per jaar en meer niet. Én regelmatig een stukje schrijven. Het winkelen heb ik de laatste jaren niet gemist, dat deed ik namelijk vaak en veel, schrijven over kleding wel. O en de combinaties? Die blijf ik maken en delen, via Instagram.