Een weekje later. Ik mag nog steeds. Ik ben op een festival, we love the 90s. Niet voor de inspiratie (hahaha dat zou echt een goeie grap zijn!), maar voor het sentiment. Was ook vooral erg leuk vanwege het nostalgische optreden van Five (maar wel met drie). Met twee van mijn highschool vriendinnetjes. En, ga ik het nu anders doen? Hoe gaat het nu? Nou, verrassing verrassing.....
Er is gewoon niets veranderd! Ik zie bijvoorbeeld een meisje lopen met mijn rok in t beige. Daar op dat festival. En ik denk 'o ja ze hadden m ook in andere kleuren dan ga ik morgen kijken en kopen toch maar €16,95'. HO STOP! Dit zou ik niet meer doen! Toch? Ik deel deze gedachten met mijn festival gangers. Die twee meiden dus, de rest ziet er niet echt uit alsof we een zinnig gesprek over mode en uitgave patronen gaan houden. Tja, ik was even vergeten dat de jaren negentig niet alleen maar om de Spice Girls ging. Maar ook het tijdperk van de gabbers was. Niet helemaal mijn stijl. Of eerder gezegd, helemaal niet.
Of ik t erg vind, vraagt één van de ladies. Deze gedachte? Van dat alles anders zou worden wat betreft mijn relatie tot kleding terwijl nu blijkt dat alles exact is zoals het was? Ik vraag me wel af, ben ik echt van de extremen..... Kan het dan niet grijs zijn? Altijd zwart of wit? Meet me half way? Is het ooit genoeg? Alsof ik echt alles ga inhalen van t afgelopen jaar. Maar nee, zo was t daarvoor gewoon ook al.
Één lichtpuntje. Ik heb het weerstaan. De drang. Ben niet terug gegaan naar de Zara om de rok in meerdere kleuren aan te schaffen. Valt weer mee. Ik stond wél in m'n NIEUWE poncho te swingen in de regen. Dat lijkt me ook wat waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten