En dan ben je 30!

Ik ben geneigd om hier te stoppen. Gewoon een punt te plaatsen. Omdat deze zin alles zegt wat gezegd moet worden. Maar wellicht wek ik daarmee de indruk dat ik daar knipoog naar een lichte vorm van symboliek. Alsof t leven stopt op je 30ste.... 

Mijn moeder zegt altijd dat ik niet van verrassingen houd. Is niet waar. Ik kom er gewoon vaak toevallig achter. 

Het is zaterdagavond. Mijn moeder heeft me weken geleden gevraagd vanavond vrij te houden. Theater. Kan. Toen vroeg ze me om nog even te wachten de locatie voor mijn 'yesssss-ik-ben-30" feestje te regelen en werd ik achterdochtig. Ik schakelde zuslief in en zij stelde me gerust. Dat ik gewoon lekker m'n feestje moest regelen, zij snapte ook niet waar mama het over had. 

Dus wij naar het theater. Uhuh. Totdat mijn moeder lichtelijke stress kreeg omdat ik voorstelde de metro te nemen. En we eerder uitstapten. En mijn beste maatje buiten de kroeg stond waar ik precies een week later zélf een feestje gepland had. 

SURPRISE! 

Geweldig! Tantes die als eerste de dansvloer betreden en even laten zien wat dansen dan precies is. (Ik zeg het je, onze generatie heeft GEEN idee!). Vriendinnen die heel hard riepen dat ik geen inspraak op mijn kadootje had maar toch een prachtige gouden armband met hartje hebben gevonden. Mijn neefjes van 15 die zich helemaal niet generen voor het gedans van moederlief en tanteslief maar rustig meedoen. Alle cocktails (ja alle ja, dat heb ik gemerkt...). Collega's die het zelf al meemaakten en me vertellen hoe leuk het is om 30 te zijn. Papa en mama die samen met mij op de foto gaan. En dat beste maatje die me 's nachts thuis aflevert. De link met de cocktails hoef ik niet expliciet te maken toch? 

Dankje Romy, ze hebben namelijk allemaal gelijk. 30 is geweldig! Als het net zo'n feestje wordt als het feestje dat jij voor mij hebt geregeld, kan dit jaar niet meer stuk!

Ik heb afgesproken met mijn zus en een vriendin die me zeer dierbaar is omdat ik altijd van haar interessante antwoorden en vooral vragen op aan kan die me beter doen nadenken over mezelf maar tegelijkertijd geweldig met haar kan lachen, dat ik een jaar zonder uitdagingen aan ga. En dat resulteert voor nu in het besluit dat het leven niet stopt op mijn dertigste maar mijn blog wel. Dus.

Adios lieve lezers, tot de volgende uitdaging! Bedankt voor het lezen en de mentale shop-niet-steun! Geniet van de winkels, geniet van de mode, geniet van je dertigste en dan doe ik daar op mijn manier vol overtuiging aan mee. Tsusch!