Volop in de 'ik heb in m'n eentje mezelf 4 weken op Curacao min of meer vermaakt dus dat kan ik nu' spirit ging ik vanmiddag naar het Vrije volk festival. Juist ja, tout by myself. Gratuit kaartje en m'n beoogde gezelschap bleek niet te gaan (was mijn miscommunicatie fout) dus geen onwijze kluizenaarsactie.
Na 10 minuten dapper te hebben rond geslenterd vond ik het wel weer genoeg en ik bedacht mij wat mij nu op this very moment oprechte blijdschap zou brengen. Een aantal zeer mooie fantasieën en droombeelden passeerden zeer levendig mijn netvlies. Echter minder haalbaar. Uit gewoonte liep ik even bij de Sissy Boy binnen.
Als een WARM BAD! Ik weet dat ik al zes dagen terug ben van vakantie maar ik vroeg me al af waarom ik nog zo onrustig was....nu kwam ik thuis! Met armen vol kleding dook ik een paskamer in. Gewoon, ter voorbereiding op donderdag. Waar ze ook allemaal van op de hoogte zijn daar. Daar is dus thuis.
Wel opvallend, t lijkt wel alsof ik genoeg heb van de gekleurde bloemenbommen. Want het enige dat met me ging richting pasruimte, was zwart en grijs. WOW wat voelde ik me sjiek! Ik dacht dat ik na de zomervakantie terug zou komen vol rust met meer mogelijkheid om te luisteren naar mijn innerlijk kompas en dat zou ik dan Renée 2 punt 0 noemen. De nieuwe versie is on its way, ik voel het, maar dan vooral vanwege mijn nieuwe sjiekere wowerdiewow wat zie ik er volwassen uit LOOK. Ja ja! Dat betekent overigens wel dat ik moet gaan ruimen in mijn kledingkamer. Ook niet erg, kledingruilfeest versie drie is gewenst en staat al in de steigers.
Daar stond ik. Gelukkig te wezen. In advance natuurlijk want donderdag kan ik het geluk pas omarmen. Gek hoe ik zo gelukkig denk te gaan worden van iets waar ik het afgelopen jaar nauwelijks behoefte aan heb gehad.... Anyway, donderdag duurt nog even. Om precies te zijn nog vijf nachtjes slapen. Wat nou als mijn juweeltjes er niet meer zijn?! Of mijn maat is weg?! Barbara (toppertje van de SB) begreep mijn angst. Dus toen de winkel dicht was en ik na sluitingstijd meerdere hangers aan haar gaf met de woorden 'WOW dit zijn echt prachtige stukken' (alles wat ik donderdag niet wil hebben had ik achtergelaten), reageerde ze met 'bedankt, ik ga ze zo even terug hangen in de juiste rekken'. Niets bijzonders. Behalve dan die mega knipoog en grote glimlach waarmee haar antwoord gepaard ging.... Tot donderdag Sissy Boy!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten