Afscheid

Brrrrr....het is hier maar koud! Stiekem is het ook wel weer fijn om te fietsen door mijn stad, ook al is het koud en heb ik m'n laarsjes zelfs uit de kast gehaald. Zeker nadat ik echt genoten heb van vier zonovergoten mooie weken op Curacao. Herinneringen genoeg om mee te nemen naar huis, dan is gedag zeggen lang zo erg niet. Zwemmen met dolfijnen, heerlijk zonnen, zwemmen in de zee, wakker worden en zeker weten dat het warm is (yesserdeyessss!), alleen maar rokjes en shortjes dragen, blote benen en armen elke dag ja ELKE dag, leren duiken, de prachtige onderwaterwereld, buiten de deur lunchen (ja dat merkt m'n weegschaal ook ehe ehe), onbezorgd lezen, rustig na kunnen denken (maar niet te veel), onverwachte ontmoetingen met lieve en mooie mensen, mogen logeren in een prachtig huis met auto voor de deur en zwembad in de tuin. En erachter komen dat vier weken zonder vrienden en familie op een eiland verblijven soms wel wat eenzaam voelt, maar ook te overleven is.....mini-overwinning op mezelf!

Afscheid nemen en dan weer vooruit kijken, naar de toekomst. Afscheid nemen, niet alleen van de vakantie maar ook van mijn zelf opgelegde uitdaging! Want......nog maar ACHT dagen zonder shoppen! Bijna bijna bijna! Oooooooo en dan? Ga ik los? Word ik helemaal hysterisch in de Zara en de Sissy Boy? In mijn hoofd zie ik mezelf met champagne op de stoep staan bij eerder genoemde favo shop adresjes. Trouwe lezers zijn welkom om deze bijzondere gebeurtenis te aanschouwen hahaha. 

Maar wat nou....wat nou als ik niets leuks vinden kan? Of als ik opeens niet meer gevoelig ben voor shop adrenaline?! Dat ik die kriebels niet meer voel als ik met een prachtig kledingstuk in de paskamer sta?! Of dat niets past?! Quelle nachtmerrie! Non non non! Of dat ik niet meer kan kiezen..... Of dat er ergens toch een moreel gevoel tegen de consumptiemaatschappij is gaan groeien diep inside of me. Nou trouwens, dat moet dan wel heel diep zitten.

Het lijkt me verstandig dat ik wat voorbereidingswerk uit ga voeren. De collecties alvast bekijken. Of misschien beter van niet. En me laten verrassen door al het moois. Ik kan nu al niet kiezen! Wat een besluiteloosheid! Laat ik daar eerst maar eens afscheid van nemen. 

En als jullie dan iemand met wild haar, vol kledinghangers op haar armen, doorgedraaide blik in de ogen, verdwaald door de Zara zien rennen, weet je wie het is. Stop me maar niet, laat me maar uitrazen. Of stop me wel en richt mijn aandacht op een mooi jasje. Of....of....of......