Over verjaardagsjurken, wortels en een ezel

Van jongs af aan ligt DE outfit voor mijn verjaardag al weken klaar. Ja, ik kocht (of eigenlijk mijn moeder, ik koos alleen) elk jaar een outfit waar ik elke dag even stiekem naar mocht kijken maar die ik echt pas aan deed met mijn verjaardag. De traditie van de verjaardagskleding bleef en elk jaar koop ik ook nu nog iets nieuws wat vervolgens in de kast hangt te wachten. Maar toen naderde mijn verjaardag opeens en was ik begonnen met deze maffe uitdaging. Zou het voor het eerst gebeuren dat ik op 16 september iets aan had dat ik al eerder had aangehad?! Radeloos stond ik midden in mijn kleding kamer.... Totdat mijn oog viel op dat snoezige (ja echt) jurkje waar dat lieve vestje zo leuk bij staat. Nog nooit aangehad, want gekocht in New York. 

En opeens voelde ik mij weer 6 jaar, of 8 jaar, of tja eigenlijk voel ik me zo elk jaar als ik 's ochtends wakker word op mijn verjaardag en kijk naar het jurkje dat ik speciaal voor die dag heb opgehangen. Ik voel me ZO JARIG! Een tikkeltje overdreven maar een beetje jeugdsentiment op zijn tijd doet een mens goed! En gelukkig is daar dan mijn moeder die alles weer even flink relativeert, zelfs zonder lijfelijk aanwezig te zijn. Ik zit aan mijn verjaardagsontbijt (yoghurt, lekker flitsend) en pak het eerste cadeau uit: een cadeaubon van Sissy Boy (zo ongeveer 60 % van mijn kleding komt daar vandaan, echt, met aandelen zou ik mijn aankopen terug kunnen verdienen denk ik) met een kaart met deze tekst:

" Lieve dochter, een vrouw van de uitdagingen. Nu weer een jaar geen kleding kopen. Dus krijg je van ons een wortel. Wees geen ezel!"

Juist ja. En daar zit je dan. In je mooie verjaardagsjurk.