Quelle zelfbeheersing! (of: een kwestie van rustig ademhalen deel 2)

Zaterdagochtend vroeg. Fijn wakker worden door een appje van een vriendin met de vraag of ik mee de stad in wil want ze heeft broeken nodig voor haar jongens. Enthousiast antwoord ik Evelien dat ik daar uiteraard wel zin in heb!

Wandelend naar het centrum voelt zij zich nog heel even schuldig omdat zij me mogelijk in de verleiding gaat brengen maar wederom zeer enthousiast stel ik haar gerust dat ik daar HELEMAAL geen moeite mee heb!

En daar staan we, dit keer in de H&M en de ZARA. De kinderafdeling kost nul punt nul moeite en met broeken voor de jongens (missie geslaagd!) verlaten wij de winkel, eeehhh, de kinderafdeling. Vervolgens dwalen (lees: lopen langs de rekken met grote ogen van blijdschap en verbazing) we wat over de damesafdeling van de H&M.

Dan hoor ik Evelien mijn gedachten verwoorden: 'Renée ze hebben echt leuke spullen!'. Ik kom op een idee om ALLES wat ik op een dag zo'n 7 weken geleden wel had willen kopen (niet dat ik het nu niet wil maar je snapt wat ik bedoel) op mijn armen te nemen en uit te rekenen wat ik nu eigenlijk bespaar. Wij vrouwen kunnen ons zelf ZO goed voor de gek houden! Neemt niet weg dat ik zeer tevreden bedacht dat ik nu € 273 bespaarde! (geld dat ik goed kan gebruiken dus dat komt goed uit).

Op naar de paskamers! Zat ik daar op dat krukje.
Passerende vrouw met armen vol mooie kleren: 'Moet u ook passen?'
Ik (glimlachend naar haar): 'Nee hoor!'
Ik (inwendig balend en zo zacht dat ze het niet kan horen): 'Ik mag niet...'
Evelien komt het hokje uit, zichtbaar verbaasd enthousiast over de combinatie die ik had aangeraden. (Ja ja, ik mag de kleding economie dan persoonlijk om zeep kunnen helpen met mijn uitdaging maar dat laat ik heus niet gebeuren!). En daar ga ik weer hoor: 'Ja leuk he! En een spijkerblouse is zo handig! Kan je overal mee combineren!'

Ken je dat? Dat je van een afstandje naar jezelf kijkt? Ik zag mezelf dus zitten daar op dat krukje. En heel even vroeg ik me af waarom ik mezelf IN HEMELSNAAM dit geweldige plezier ontneem? Totdat ik me realiseer dat ik nog € 7,23 op mijn rekening heb staan en net gepind heb van mijn creditcard om de rest van de maand te kunnen eten... En dat die creditcard rekening de volgende maand echt onverbiddelijk op de deurmat valt. Barre tijden! De Rabobank houdt namelijk GEEN rekening met de noodzaak van een nieuwe wintercollectie. En mijn werkgever overigens ook niet. Kan ik dat ook bespreken in mijn eerstvolgende functioneringsgesprek?