Autumn in Rotterdam

Vanmorgen bij het wakker worden 'Autumn in New York' van Billie Holiday opgezet. Ik kijk om me heen, realiseer me eens te meer dat ik (HELAAS) niet in New York ben (mijn nouveau favorite city in de wereld), maar autumn is het ook in Rotterdam! Regen, storm, blaadjes op de weg en keiharde wind = minder leuk. Maar: blaadjes op de weg, wandelingen in het bos met één van je liefste vriendinnetjes in het zonnetje op een vakantiedag en al je fijne truien weer uit de kast halen = wel erg veel meer leuk!

Toch merk ik nu ik al een aantal weken onderweg ben dat het combineren van kleding tot leuke outfits (nog steeds lukt hoor) maar wel wat lastiger wordt. Niet dat ik geen combinaties meer kan maken, laten daar duidelijk GEEN misverstanden over ontstaan! Het wordt lastiger omdat ik steeds vaker denk 'Tja, ik kan dit geweldige setje nu aantrekken natuurlijk, maar wat als ik een nog veel betere dag ga beleven waarop deze outfit veel beter bij me past?'. Wat nou als ik geen FANTASTISCH GEWELDIG LUMINEUZE outfits meer over heb voor een FANTASTISCH GEWELDIG LUMINEUZE dag?!

Met dat gevoel stond ik ook vandaag in mijn kledingkamer. Plus het gevoel dat ik mijn werk echt heel leuk vind maar door alle drukte en OERwesterse stress even geen puf heb om na te denken over iets heel leuks. Dus trek ik een rokje, legging en shirtje van het rek en pak ik mijn herfstige laarsjes (gele laarsjes voor de regen) erbij. Ik maak een foto, vraag me oprecht af of dit nou bij elkaar gaat staan of .... vul maar in.

Ik stap op de fiets, de schemerige ochtend in, muziek (toepasselijk lied zie hierboven) in mijn oren en bereid me voor op de dag. Niet echt supervrolijk dus. (normaal wel hoor!) Maar dan! Komt er iemand naast me fietsen en mijn eerste reactie (in mijn hoofd dan) is: 'Wat moet die vent met dat verweerde gezicht, in de vieze oude broek van me?!' Tja, je woont toch in Rotterdam en je bent op je hoede! En dan verschijnt er een ongelooflijk grote grijns op zijn gezicht en zegt hij: 'Goedemorgen meissie wat zie jij er vrolijk gekleurd uit zeg, leuk!'.

Op mijn beurt breekt mijn glimlach door in een grijns van hier tot aan de herfst in New York. Ik weet nog net 'BEDANKT' te roepen en kijk hem na terwijl hij omdraait en terugfietst waarop ik me besef dat hij speciaal om mij zo'n goed gevoel te geven waarschijnlijk een stukje om is gefietst. Je zou er bijna een liedje over schrijven ... iets met 'autumn in Rotterdam'?